|
مفهوم نبوت در عهد عتیق و زبان عبری با مقایسه در قرآن
|
| شیرین رجب زاده*1، حجت الله جوانی2 |
1- دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده الهیات دانشگاه الزهرا
2- استادیار دانشکده الهیات دانشگاه الزهرا، |
|
|
چکیده: (614 مشاهده) |
| نبوت از مفاهیمی است که بین ادیان الهی مشترک است. در دو دین آسمانی یهود و اسلام، خداوند فردی را که نبی اوست انتخاب می‌کند تا پیامش را به مردم برساند و آنان را در مسیر هدایت و کمال قرار دهد. در مقایسه این مفهوم در این دو دین الهی، به وجوه اشتراک و افتراقی برمی‌خوریم: در هر دو دین، نبی الهی متصف به اوصاف الهی است، نبی الهی برای رسیدن به پیام خداوند از طرق مشابهی بهره می‌گیرد، در هنگام دریافت وحی الهی، ثقل وحی موجب تغییر احوال او می‌شود و در هر دو دین، انبیای الهی از مراتب و درجاتی برخوردار هستند.در عین حال، اختلافاتی نیز مشاهده می‌شود؛ ازجمله اینکه در دین یهود، علاوه بر مردان در میان زنان نیز نبوت رایج است، انبیای بنی‌اسرائیل به‌طور گروهی و دسته‌جمعی نبوت می‌کنند و دچار خلسه گروهی می‌شوند. در عهد عتیق علاوه بر نبوت الهی و راستین بحث نبوت دروغین مشاهده می‌شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: قرآن، نبوت، نبی، تشابه، عهد عتیق، افتراق، : قرآن |
|
|
متن کامل [PDF 963 kb]
(171 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1400/4/28 | پذیرش: 1390/4/10 | انتشار: 1390/4/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png)
.png)
