|
چند نکته در باب حجیت جمعیۀ قرآن و عترت
|
| احسان خامس‌پناه*1، سید محمّدتقی نبوی رضوی2 |
1- عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، e.khamespanah@ut.ac.ir
2- عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، nabavi@ut.ac.ir |
|
|
چکیده: (1620 مشاهده) |
| نویسندگان در توضیح مدعای خود در مورد خلافت اجتماعیه قرآن و عترت، به این نکته اشاره می‌کنند که قرآن کلام الله یعنی تجلّی خدا است و این صفت واقعی است نه معانی نفسی و ذهنی. از این تجلّی خداوند، هر کسی به اندازۀ استعدادش بهره می‌برد؛ استعدادی که به درجۀ تعبد و اطاعت او بر می‌گردد یعنی درجۀ تسلیم در برابر خلفای راستین خدا. بدین روی وجهی از حدیث ثقلین، یعنی خلافت اجتماعیۀ قرآن و عترت روشن می‌شود. متقابلاً عصیان این خلفای راستین، فرو افتادن در ورطۀ ضلالت شیاطین را در پی دارد. نتیجۀ دیگر این مباحث آن است که هر کس به درجۀ بالاتری در این معرفت و اطاعت دست یافت، باید با کسانی که در درجۀ پایین‌تر هستند، به رفق و مدارا رفتار کند |
|
| واژه‌های کلیدی: معرفت، حدیث ثقلین، کلام الله، تجلّی خداوند، خلافت اجتماعیۀ قرآن و عترت. |
|
|
متن کامل [PDF 577 kb]
(254 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1399/11/14 | پذیرش: 1399/1/10 | انتشار: 1399/1/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png)
.png)
