|
بازخوانی نظریه «دلالت اکثار بر وثاقت» (با تکیه بر تقریر استاد سید محمد جواد شبیری
|
| سیدعلیرضا حسینی شیرازی*1، عباس مفید2 |
1- مدیرگروه حدیث و رجال موسسه امام هادی
2- طلبه سطح 4 و پژوهشگر حوزه علمیه مشهد، |
|
|
چکیده: (1005 مشاهده) |
| با پیدایش رویکرد متأخّران در اعتبارسنجی، بخشبندی احادیث به صحیح، حسن، موثق و ضعیف رخ نمود. بر پایه این رویکرد، احراز وثاقت راویان در حکم به اعتبار حدیث نقشی بنیادین ایفا می‌کند؛ این در حالی است که تعداد قابل توجّهی از راویانِ واقع در اسناد روایات، یا اطلاعاتی در بیان شخصیت روایی آنان وجود ندارد و یا تضعیف شده‌اند. این دو پدیده گروهی از پژوهشگران را بر آن داشته تا برای اثبات وثاقتِ دستکم تعدادی از راویانِ این دو گروه، به سراغ مبانی توثیقات عام روند. یکی از پربسامدترین مصادیق توثیقات عام، قاعدۀ اکثار است. بر پایۀ این قاعده، در نظر رجالیان، فراوانیِ روایت یک راویِ ثقه از استاد ناشناخته یا ضعیف کاشف از وثاقت استاد - در نگاه راوی- است. در این نوشتار به بازخوانیِ این قاعده و ابهاماتی پیرامون آن پرداخته شده است. باور این پژوهش بر آن است که قاعدۀ اکثار بر پایۀ تقریر مورد مطالعه، توانِ اثبات وثاقت راویان را ندارد. |
|
| واژه‌های کلیدی: توثیقات عام، قاعده اکثار، وثاقت، ضعف، توثیق عملی، توثیق قولی |
|
|
متن کامل [PDF 1224 kb]
(447 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1399/11/13 | پذیرش: 1399/4/10 | انتشار: 1399/4/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png)
.png)
