|
راسخان علم در نهج البلاغه و ارتباط آن با قرآن
|
| ابراهیم اقبال* |
| عضو هیات علمی دانشگاه تهران |
|
|
چکیده: (275 مشاهده) |
«راسخان در علم» تعبیری مشترک در قرآن مجید و نهج البلاغه شریف است؛ با کاربرد برابر ولی اندک در هر یک (دوبار در هر کدام)، اهمیت بسیار دارد. با توجّهی هر دو جانبه می توان به معنایی جامع از آن، دست یافت و در هر دو، آن معنی را بازیابی و بازشناسی کرد. معنای به دست آمده «عالمان به علم الهی» [یا علم لدنّی و موهبتی ] هستند که خداوند تعالی با خواست و اختیار و انتخاب خود به برخی از بندگان عطاء می‌کند. آن علم، هم رسوخ و استواری و هم باور و آرامش قلبی برای دارنده خود دارد. این همان معنای مشترک «راسخان در علم » در قرآن و نیز در نهج البلاغه است و مصادیق آن، حضرت رسول خدا؟ص؟ و ائمه معصومین؟ص؟ هستند؛ هر چه اختصاص به ایشان ندارد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: قرآن مجید، نهج البلاغه، راسخان درعلم، مصادیق، ائمه معصومین؟عهم؟، علم و عالم واقعی |
|
|
متن کامل [PDF 381 kb]
(148 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1403/10/3 | پذیرش: 1403/7/1 | انتشار: 1403/7/1
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png)
.png)
