|
سایه نداشتن معصومان، نشانۀ امامت یا آموزه‌ای غالیانه
|
| احسان پوردوانی*1، سید احمد موسوی پور2 |
1- دانشآموخته سطح 4 رشته کلامامامیه، موسسه معارف اهلبیت علیهم السلام، قم
2- دانشآموخته سطح 4 رشته رجالالحدیث، موسسه معارف اهلبیت علیهم السلام، قم، |
|
|
چکیده: (182 مشاهده) |
| در نوشتار پیش رو نگارنده با رویکرد سندی و محتوایی به بررسی احادیث سایه‌نداشتن معصومان پرداخته است. مقاله پیش‌رو، افزون بر نقد مستندات ناقدان این گروه از احادیث، از دو جهت دِلالت و صدور، به تبیین زوایای این احادیث پرداخته است. در آغاز، مفاد این روایات بر اساس دلالت آیات بشر بودن انبیاء، تبیین و سازگاری آن با عقل و علم تجربی به اثبات رسیده است. در ادامه کنکاش در اسناد با نگاه جریانی و غلوّپژوهانه، این نتیجه را رسانده است که برخی از اسناد این احادیث، از طریق راویان نام‌آور و فقیه به نسل‌های پسینی رسیده و دیگر اسانید نیز در جریان غالیانه جای ندارد. |
|
| واژه‌های کلیدی: سایه نداشتن معصومان، فقه الحدیث، اعتبارسنجی حدیث، نگاه جریانی و غلو‌پژوهی، غلو |
|
|
متن کامل [PDF 739 kb]
(116 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1403/7/6 | پذیرش: 1403/7/14 | انتشار: 1403/10/1
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png)
.png)
