|
طباطبایی و المیزان (پرسش‌ها و پاسخ‌ها)
|
| منصور پهلوان* |
|
|
|
چکیده: (706 مشاهده) |
| طباطبایی برای قرآن کریم معنای تنزیلی و تأویلی قائل است و در تفسیر المیزان میکوشد با استمداد از سیاق و آیات دیگر، معنای تنزیلی را بیان کند. همچنین او ذکر مصادیق را تفسیر نمیداند و غالباً از ذکر مصادیق امتناع ورزیده است. صاحب تفسیر المیزان معتقد است با ارجاع متشابهات به محکمات معانی مراد متشابهات کشف میشود و مقصود از تفسیر قرآن به قرآن نیز همین امر است. او میگوید: گرچه قرآن مشتمل بر مجملات است، ولی این امر باعث نمیشود که ما قرآن را کتابی نامفهوم و گنگ بدانیم. قرآن کتابی روشن و گویاست و روشن کننده هر چیز دیگری نیز هست. طباطبایی گرچه در گفتار، بسندگی قرآن به قرآن در تفسیر را مطرح میکند، اما در عمل معتقد به نیازمندی تفسیر به سنت است و در مواردی پر شمار به این نیازمندی اعتراف کرده است. |
|
| واژه‌های کلیدی: تفسیر، تأویل، مصداق، خصوص، متشابه، حجیت، الجَرْیْ |
|
|
متن کامل [PDF 638 kb]
(246 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1399/11/27 | پذیرش: 1396/10/10 | انتشار: 1396/10/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png)
.png)
