قرآن به عنوان کتابی فوق بشری و معجزهای جاویدان معرفی شده است. اما در بین مفسران مصداق اعجاز قرآن مورد اختلاف واقع شده است. برخی اندیشمندان فصاحت و بلاغت قرآن را تحدی قرآن میدانند. اما این نظر شبهات متعددی بر قرآن و تحدی قرآن وارد میسازد. علامه طباطبایی انحصارتحدی به فصاحت ادبی را منافی با آیات تحدی میداند و مخالف انحصارگرایی در تحدی قرآن شدهاست. میرزای اصفهانی تحدی قرآن را تنها مخالفت علم الهی با علوم بشری میداند. ایشان معتقد است چون قرآن خود را هادی میداند، پس باید تحدی آن تا ابد آبشخور هدایت بشریت باشد. وی با افتراق بین تحدی و اعجاز توانسته تحلیلی تاریخی از شهرت فصاحت ادبی به عنوان تحدی قرآن ارائه دهد.