نواب لاهیجی از علمای بزرگ شیعه است که «تحفه الخاقان فی تفسیرالقرآن» و «شرح نهج البلاغه» از مهم‌ترین تألیفات وی هستند. او در شرح فارسی خود بر نهج البلاغه در بیان معانی مفردات خطب، نامه‌ها و حکمت‌ها، به بحث لغوی دربارۀ واژه‌ها و اصطلاحاتی که از نظر شارح نیاز به شرح و توضیح داشته‌اند -اغلب بدون ذکر سند-، پرداخته است. نواب گاهی علاوه بر معنای لغوی، معنای اصطلاحی واژه را نیز بیان می‌کند. وی همگام با اغلب شارحان و علمای علوم قرآن و حدیث، معانی گوناگونی را برای واژۀ تأویل قائل است. در پژوهش پیش رو بر آنیم تا به روش توصیفی_ تحلیلی، روش لغوی نواب لاهیجی در تبیین واژۀ تأویل و مشتقات آن را در شرح وی بر نهج البلاغه بررسی کنیم.
Esmaili M, Hamidian H. The methodology of describing nouns in the description of Nawab Lahiji with an approach to the word. سفینه 2024; 21 (82) :83-96 URL: http://safinahmagazine.ir/article-1-1010-fa.html
اسماعیلی مهدیه، حمیدیان حمید. روششناسی شرح مفردات در شرح نهج البلاغۀ نواب لاهیجی با رویکرد به واژۀ تأویل. فصلنامه تخصصی قرآن و حدیث سفینه. 1403; 21 (82) :83-96
.png)
.png)
