|
بررسی سندی و محتوایی گزاره «بَل وَجَدْتُکَ أهْلاً لِلْعِبَادَهِ فَعَبَدْتُک»
|
| علی اکبر حبیبی مهر*1، ابوالقاسم حسینی زیدی2 |
1- دانش آموخته سطح 4 حوزه علمیه خراسان
2- استادیار گروه فقه و مبانی حقوق دانشگاه علوم اسلامی رضوی مشهد، |
|
|
چکیده: (6 مشاهده) |
در مورد عبارت «إلَهی مَا عَبَدْتُکَ خَوفاً مِنْ نَارِکَ وَ لا شَوقاً إلی جَنَّتِکَ بَل وَجَدْتُکَ أهْلاً لِلْعِبَادَهِ فَعَبَدْتُکَ» و انتسابش به امیرمومنان علی و اینکه این عبارت حدیث است یا سخنی عارفانه، و نیز در مورد میزان دلالت این گزاره، چندین نظریه در بین حدیثپژوهان دیده میشود یافتههای این نوشتار به روش مسألهمحور و با بهرهگیری از منابع کتابخانهای و روش توصیفی- تحلیلی، نشان میدهد اول اینکه این عبارت در کتب فقهی و حدیثی به صورت مرسل بیان شده است و اولین کسی که این عبارت را ذکر کرده است، ابنمیثم بحرانی است و این گزاره، مصداقی از ضرب المثل «ربّ مشهور لا اصل له» میباشد. دوم اینکه از نظر محتوایی با کنار هم قرار دادن آیات، روایات و حکم عقل میتوان به این نتیجه رسید قصد ثواب، منافات با اخلاص ندارد و اعمالی که به طمع رسیدن به ثواب و عباداتی که از ترس عذاب انجام میپذیرد، میتواند از صفت صحت برخوردار باشد وهیچ مانعی برای پذیرش و قبول این چنین عباداتی وجود ندارد و انگیزههای مختلف غیر الهی به حکم عقل در طول انگیزه الهی است و کسانی که تمام عبادات خود را کاملاً برای رضای خدا انجام داده و هیچ حاجتی از خدا ندارند، کمیابند.
|
|
| واژههای کلیدی: عبادت، ترس از جهنم، شوق به بهشت، بررسی سندی، بررسی محتوایی |
|
|
متن کامل [DOCX 4642 kb]
(5 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1402/12/1 | پذیرش: 1403/4/16 | انتشار: 1404/7/1
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png)
.png)
