|
روش تفسیری قرآن به قرآن در آراء آیت الله جوادی آملی
|
| محمّدامین تفضلی*1، مجید معارف |
|
|
|
چکیده: (478 مشاهده) |
| یکی از روش‌های تفسیری قرآن که در سال‌های اخیر با کوشش‌های علامه طباطبایی و پس از وی آیت‌الله جوادی‌آملی مورد توجّه قرار گرفت، روش قرآن به قرآن می‌باشد. آیت‌الله جوادی‌آملی در مقدمه تفسیر خود، تسنیم، در ضمن بررسی مبانی علمی این روش به جامعیّت قرآن کریم با توجّه به آیه «تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْء» استناد کرده که در آن، قرآن حاوی تمام علوم و مبیّن همه چیز دانسته شده و لذا به طریق اولی در تبیین مرادات خود بینیاز از غیر، از جمله سنّت تلقی شده است. با بررسی مراد قرآن کریم از کل شیء و تعیین حوزه تبیینی آن بر مبنای روایات و عدم وجود تبیانِ لازم در ظواهر قرآن کریم، روشن می‌گردد تحقق جامعیّت قرآن در تبیین همه مسائل بدون مراجعه به مبین قرآن ممکن نیست. و لذا استناد بدان برای اثبات حجّیّت روش قرآن به قرآن با کاستی‌هایی روبهرو می‌باشد. این مقاله بر آن است تا با محوریّت آراء آیت‌الله جوادی‌آملی ابتدا به تبیین استناد مطرح شده بپردازد و سپس کاستی‌های آن را مورد بررسی قرار دهد. |
|
| واژه‌های کلیدی: ادله حجّیّت تفسیر قرآن به قرآن، تبیان کل شیء بودن قرآن، تسنیم، جوادی آملی، جامعیّت قرآن |
|
|
متن کامل [PDF 1058 kb]
(117 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1399/11/28 | پذیرش: 1397/7/10 | انتشار: 1397/7/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png)
.png)
