نوشتار پیش رو موضوع پر گفتگوی تأویل و باطن قرآن را از منظر روایات اهل بیت: به بررسی نهاده است. محور اساسی سخن دربارۀ این نکته است که با کاوش در احادیث چه ویژگیهای کلی و عمومی را میتوان برای باطن قرآن برداشت کرد. روشن است که شناخت این ویژگیها به فهم روایات تأویلی رسیده از اهل بیت:- که شمار آنها نیز بسیار فراوان است- بسیار مدد میرساند و گاه نگاهها را دربارۀ میزان اعتبار این روایات دگرگون میسازد. در این نوشتار نگارنده به چهار ویژگی کلی باطن قرآن از منظر روایات اشاره میکند: 1.صبغۀ ولایی باطن قرآن، 2.امکان وجود باطن جداگانه برای هر فقرۀ قرآنی مستقل،3. امکان ارتباط ظاهر یک آیه با باطن آیهای دیگر و 4. امکان ارتباط باطن یک آیه با باطن آیۀ دیگر. نگارنده در هر بخش کوشیده تا با یادکرد نمونههایی از چهار ویژگی یاد شده به تبیین این خصوصیّات بپردازد.