|
بررسی صحت وجود نِسَب علمیه نزد ابن‌عربی با تکیه بر روایات معصومین:
|
| علی اکبر نصیری*1، فاطمه معظمی2 |
1- دانشگاه سیستان و بلوچستان، draliakbarnasiri@gmail.com
2- دانشگاه سیستان وبلوچستان، f.moazami2016@gmail.com |
|
|
چکیده: (512 مشاهده) |
مسئله اسمای الهی و چگونگی ارتباط آن با ذات ربوبی از مسائل پیچیدهای است که همیشه ذهن اندیشمندان متألّه را به خود مشغول ساخته است. پیچیدگی این مسئله هنگامی مضاعف میگردد که با مسئله علم الهی به ذات خویش و پرسشهایی که در این حیطه مطرح است، آمیخته شود. پرسشهایی از این قبیل: اینکه آیا خداوند قبل از خلقت به خود علم داشته است؟ آیا علم خدا به خویش، مستلزم وجود نسبت و اضافهای بوده است؟ تفاوت مبنای ظهور و خلق در اسماء الهی چیست؟
عرفای مسلمان همچون ابن عربی در پاسخ به این پرسشها، نظریه نِسَب علمیه را مطرح کردهاند که به موجب آن، بین ذات الهی و اسماء، نسبت و اضافهای دو طرفه ایجاد میشود.
امّا در نگاه شیعی، هر کلامی که به غیر معصوم نرسد، خالی از لغزش نخواهد بود و کلام معصومین: یگانه مصداق کلام عاری از عیب است. بنابراین در این پژوهش، ابتدا دیدگاه نسب علمیه تبیین شده و پس از آن، در پرتو احادیث مورد واکاوی قرار گرفته است. در این پژوهش تطبیقی بر اساس تعارضاتی که روشن میشود، ابطال نظریه نسب علمیه اثبات میگردد. از مهمترین این تعارضات، تنافی نسب علمیه با بساطت و وحدت ذات الهی است. |
|
| واژه‌های کلیدی: اسماء الهی، کثرت، وحدت، تعین، ابن‌عربی، نسب علمیه. |
|
|
متن کامل [PDF 531 kb]
(154 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1399/11/18 | پذیرش: 1398/10/10 | انتشار: 1398/10/10
|
|
|
|
|
|
