|
پیوند آموزه‌های نهج‌البلاغه با آیه اهتداء (یونس:35)
|
| فتحیه فتاحی‌زاده*1، مرضیه محصص2 |
1- عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا سلام الله علیها
2- عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی دانشکده الهیات و ادیان |
|
|
چکیده: (577 مشاهده) |
| پیوند ناگسستنی نهج‌البلاغه و قرآن، زمینه‌ساز گزینش هدفمند مضامین در گزارههای نهج‌البلاغه است. در پژوهش حاضر با رویکرد بینامتنیت مضمونی، به تبیین تبادل محتوایی دو متن نهج‌البلاغه و قرآن، درباره آیه اهتداء (یونس:35)، پرداخته می‌شود. آیه اهتداء، به عنوان یکی از مستندات متکلمان شیعی در جهت اثبات لزوم افضلیت امام مورد استناد قرار گرفته است. نکته قابل تأمل در این آیه، تعیین مصداق افضل در هدایت بخشی می‌باشد. نگارندگان، با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی و ارتباط بینامتنی مضمونی، مجموعه گزارههای نهج‌البلاغه که ارتباط محتوایی با آیه اهتداء داشته، رصد نموده‌‌‌اند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که استخراج رابطه بینامتنی مضمونی نهج‌البلاغه و آیه اهتداء در رفع ابهام آیه پیرامون تعیین مصداق «احقّیت در هدایت بخشی» بسیار نقش آفرین است. بر اساس یافته‌‌ها، همان گونه که در کتاب‌‌های معتبر تفسیری و روایی مصداق آیه اهتداء به طور خاص، حضرت امیر المؤمنین علی7 معرفی شده است، در واکاوی تعامل بینامتنی گزارههای نهج‌البلاغه با آیه اهتداء، فرآیند فهم و تفسیر صحیح این آیه تسهیل می‌شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: نهج‌البلاغه، امامت، افضلیت، آیه اهتداء (یونس:35). |
|
|
متن کامل [PDF 1076 kb]
(203 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1399/11/13 | پذیرش: 1399/4/10 | انتشار: 1399/4/10
|
|
|
|
|
|
