|
نقدی بر مبانی و یافته‌های احمد صبحی منصور در باب قرآن و سنت
|
| محمود قربانلو* |
|
|
|
چکیده: (557 مشاهده) |
احمد صبحی منصور –که نماد جریان قرآنیون و سنت ستیزی در مصر است – در دو کتاب «القرآن و کفی مصدراً للتشریع الاسلامی» و «الصلاه بین القرآن الکریم و المسلمین» میکوشد تا استدلال‌هایی برای مبنا و بنای خود فراهم سازد؛ سه مبنای وی به ترتیب ذیل است. 1) قرآن تنها منبع و مصدر تشریع اسلامی است. 2) بین نبی و رسول به عناوین شخصیّت حقیقی و حقوقی تفاوت دارد و فقط از عنوان رسول تبعیّت و پیروی واجب است، نه از نبی که شخصیّت حقیقی است. 3) پیامبر و صحابه دستور به منع کتابت داده‌اند، بنابراین چیزی به عنوان حدیث (سنّت) حجیّت ندارد. از این رو وی در توجیه عدم ذکر کیفیّات تعداد رکعات نماز در قرآن و نیز عدم ذکر جزییّات دیگر موضوعات احکام مانند حج و غیر آن استدلال‌هایی آورده‌اند که منجر به ردّ سنّتِ برگرفته از معصوم می‌گردد.
نگارنده در این گفتار، دیدگاههای او را بر اساس نوشتارهایش بیان میدارد و کلام او را در دو مورد (مبنا و بنا) بررسی میکند. منصور کفایت قرآن را بر دو آیه مبتنی میداند: انعام 38 و نحل 89. در این مقاله روشن میشود که عبارت «من شیء» و «کلّ شیء» به معنای «عموم اضافی» است نه «عامّ حقیقی». بعلاوه قرآن شأن تبیین آیات و تعلیم کتاب را برای پیامبر قائل شده است. مبانی دیگر منصور، فرق نبی و رسول از دیدگاه قرآن و حیطۀ اطاعت از پیامبر است که نگارنده بر اساس قرآن به آنها پاسخ میدهد. منصور سنت را نقیض قرآن میداند و به اخبار نهی پیامبر از کتابت حدیث استناد میکند. در این مقاله روشن شده که بناهای ساخته شده توسط منصور با مبناهای او تضادّ جدّی دارد. |
|
| واژه‌های کلیدی: صبحی منصور، احمد، قرآنیون مصر، القرآن و کفی مصدراً للتشریع الاسلامی (کتاب)، الصلاه بین القرآن الکریم و المسلمین (کتاب)، قرآنیون - سنت ستیزی، کفایت قرآن – بررسی ادلّه، نبوت – معنای نبی و رسول، شئون پیامبر – تعلیم کتاب، شئون پیامبر – تبیین آیات |
|
|
متن کامل [PDF 897 kb]
(130 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1399/11/27 | پذیرش: 1396/10/10 | انتشار: 1396/10/10
|
|
|
|
|
|
